پاورپوینت شکل گرایی در معماری معاصر - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان پاورپوینت شکل گرایی در معماری معاصر
شکل در فرهنگ معین برابر چهره، صورت، روی، سیما، پیکر، کالبد، رسم و طریقه، مانند، شبه، مثل و نگاره آمده است. در لغت نامه دهخدا: سیرت و صورت چیزی خواه محسوس باشد و یا موهوم ، هیات، هیکل، ترکیب، ریخت. شکل یکی از کیفیات مخصوصه به کمیات است. ( از فرهنگ علوم عقلی تألیف سجادی)
معین: فرم ترکیب عناصری که مجموعه ای واحد را به وجود آورند، روش و سبکی که بین این عناصر هماهنگی برقرار کرده و به طور خلاصه عاملی که شخصیتی ممتاز به مجموعه واحد بخشیده است.
غلامحسین نامی در کتاب مبانی هنر های تجسمی به نقل از دانشنامه معماری و شهرسازی، فرم را کمیتی دو بعدی ویا سه بعدی با ساختاری عینی تعریف کرده است که مفهوم آن گسترش ابعاد و جهات آن در فضا بوسیله اجزایش است و نیز فرم جنبه سه بعدی اجسام تعریف شده است که از زوایای مختلف قابل دیدن باشد.
در تاریخ هنر، به ویژه هنرهای بصری همواره تقابل شکل و محتوا از مباحث مهم بوده است و در معماری موضوع مهم رابطه میان فرم معماری، سازه و کارکرد بناو عناصر دیگری چون محیط است. برای درک و بررسی فرم های معماری از عناصر بصری دو یا سه بعدی کمک می گیریم، در یک نگاه اولیه می توانیم رابطه میان معماری و این عناصر را به این مراحل تقسیم کنیم:
1- زمانی که در آن برای ساخت یک بنا تنها یک فرایند ذهنی طی می شد و نقشه یا ماکتی برای آن ساخته نمی شد.
تاثیر معماری شکل گرا معاصر
اصطلاح فرم به معنای شکل و پیکربندی ساختمان است، فرم و در مقابل آن فضا از عناصر اولیه معماری شکل گرا تشکیل شده است. ارتباط دو طرفه بسیار ضروری است زیرا هدف از طراحی خلق فضایی برای پناه گرفتن دایمی انسان و سکونت وی است. فرم های منظم در اغلب ساختمان ها دیده شده است جایی که یک یا بیش از یک عنصر به طور منظم در طراحی تکرار شده است. چنین طراحی به راحتی با خط آسمان ترکیب شده است بدون تاثیر خارق العاده ای بر روی محیط و ظاهر بسیار مسالمت آمیز و آرامی را برای ناظر به وجود آورده است. چنین طراحی هایی متقارن و با ثبات در طبیعت هستند. فرم های نامنظم در طبیعت ناهمسان هستند و در دید ناظر بی نظم و آشفته است. تمامی عناصر به صورت پازل کنار یکدیگر چیده شده و طراحی منحصر به فردی را خلق کرده که نسبت ساختمان های پیرامون بسیار چالش برانگیز است.
معماری شکل گرا چیست ؟
فرم معماری، نقطه ی تماس بین توده و فضاست. فرم های معماری ، بافت ها، مصالح، مدولار نور و سایه، رنگ همگی به نحوی با هم ترکیب شده تا کیفیت و جوهر فضا را معرفی کنند. کیفیت معماری قابل تعیین توسط مهارت های طراح در کاربرد و مرتبط ساختن عناصر هم در فضای داخلی و هم در محیط پیرامون ساختمان است. فرم منظم یا نامنظم، تغییر شکل (افزایشی یا کاهشی) در فرم موجود، طراحی را بسیار منحصر به فرد و جذاب می کند. این امر سبب از بین رفتن فرم نخستین شده به نحوی که ساختمان به طور کامل متمایز از فرایند های پیشین است. چنین تغییر و تحولی توسط دستکاری های گسسته در طراحی قابل اجراست. فرم در معماری شکل گرا نقش ضروری دارد و موضوعی قابل بحث است. تنها شکل و پیکربندی ساختمان نیست بلکه عبارت است از عناصر متعددی که نقطه، خط، صفحه و حجم را در بر گرفته است. هر معماری بدون فرم قابل تصور نیست.
معماری شکل گرا
آثار معروف معماری شکل گرا
۹۹ درصد از آثار زاها حدید ، فرانک گری ، پیتر آیزنمن، کالاتراو و رم کولهاوس فرم های نامنظمی هستند که دستاوردی منحصر به فرد دارند:
مرکز استاتا (کمبریج، ماساچوست، ایالات متحده آمریکا)
خانه رقص (پراگ، جمهوری چک)
ساختمان نورد (هانوفر آلمان)
بنای فوتوروسکوپ (پواتیه، فرانسه)
برج کپسولی (توکیو، ژاپن)
موزه گوگنهایم (بیلبائو، اسپانیا)
ورزشگاه ملی پکن(چین)
تالار شهر (لندن، انگلستان)
مرکز فرهنگی حیدر علی اف (باکو، آذربایجان)
خانه کج (لهستان)
موزه هنرهای معاصر (برزیل)
نگرش شکل گرایی به معماری ایران
در خلال گذشته ی پیچیده ی فرهنگی و سیاسی ایران، معماری ایرانی به ویژگی های بومی منحصر به فردی دست یافته است. طراحی مساجد یادمانی معاصر بازتابی از معماری مذهبی گذشته و طراحی معماران معاصری است که نگران تعریف مکان در طراحی غیرسکولار هستند. معماری شکل گرا ایران دارای زیبایی است که با معنویت گذشته در ارتباط و تلاش برای یافتن راه خویش در آینده است.
شکل گرایی در معماری معاصر؛ معماری شکل گرا چیست ؟
در آینده‌ای نزدیک، با به عرصه آمدن تکنولوژی‌های نوین و علوم جدید، معماری نیز بر اساس شکل گرایی در معماری معاصر در قالب مفاهیم جدیدی تعریف خواهد شد. یکی از مبانی بنیادین در معماری یعنی نسبت فرم و عملکرد، مورد بحث خواهد بود. فرم به هر دو ساختار داخلی و خارجی و به اصولی که به کل آن وحدت می‌بخشد، بستگی دارد. فرمی که یک طرح معماری به خود می‌گیرد، عملکرد ساختمان را کنترل خواهد کرد.
شناخت عملکرد یک فضا قبل از ادراک فرم آن صورت می‌پذیرد. از سوی دیگر فرم می‌باید قابلیت‌های بالقوه لازم را برای تأمین و پذیرش آن عملکردها دارا باشد. عملکرد هر فرم نیز بر اساس مفاهیم محتوایی آن معنا پیدا می‌کند. در رویکرد مدرنیستی، عملکردی که هر فرم پیدا می‌کند به عنوان یک ضابطه و قرارداد از خ